ترانسفورماتور روغنی کنسرواتوری چگونگی کارکرد آن
در ترانسفورماتور روغنی کنسرواتوری توزیع، اکتیوپارت (بخش درگیر تبدیل ولتاژ و انتقال انرژی شامل هسته و سیم پیچ های اولیه و ثانویه) ترانس ها در داخل روغن تانک ترانس ها قرار گرفته و حرارت ایجاد شده اکتیو پارت توسط سیال روغن و در اثر ارتباط آن با فضای آزاد اطراف، به خارج تانک منتقل می شود.
تغییر دمای اکتیوپارت منجر به تغییر دمای روغن و در نتیجه تغییر حجم آن در تانک ترانس می شود. به منظور کنترل تغییر حجم روغن و انتقال حرارت آن به محیط اطراف، در ترانسفورماتور روغنی کنسرواتوری، یک مخزن روغن که به آن منبع انبساط یا همان کنسرواتور گفته می شود، طراحی و در بالای تانک اصلی ترانسفورماتور نصب می شود. مسیر روغن از طریق لوله هایی بین تانک و منبع انساط فراهم است. همچنین منبع انبساط از طریق محفظه رطوبت گیر (حاوی سیلیکاژل) به هوای آزاد اطراف دسترسی دارد.
به این ترتیب با افزایش دمای روغن و انبساط آن، روغن از مسیر لوله ها به سمت منبع انساط هدایت می شود و هوای موجود در منبع انبساط با عبور از داخل سیلیکاژل محفظه رطوبت گیر از ترانس خارج و روغن جای آن را می گیرد. به محض کاهش دمای ترانس و در نتیجه کاهش حجم روغن ترانس، روغن از کنسرواتور به تانک برگشته و مجدد کنسرواتور از هوای آزاد پر می شود.
وجود سیلیکاژل یا رطوبت گیر در ترانسفورماتورهای روغنی کنسرواتوری مانع ورود رطوبت هوای اطراف به داخل ترانس و در نتیجه جلوگیری از کاهش استقامت عایقی روغن و آسیب به کاغذهای عایقی سیم پیچ ها می شود.
ارتباط روغن ترانسفورماتور با هوای اطراف حتی با وجود محفظه رطوبت گیر و وجود اکسیژن در آن از ضعف های ترانس های کنسرواتوری است. به گونه ای که بکارگیری ترانس روغنی کنسرواتوری در محیط های با رطوبت بالا توصیه نمی شود. همچنین بررسی و نظارت دوره ای مرتب و کنترل وضعیت سلامت روغن ترانس های کنسرواتوری از نیازهای جدی آن می باشد.
